Toen een vriendin van mij in 2020 vroeg of ik bij haar wilde waken tijdens de laatste dagen voor euthanasie heb ik daar geen moment over getwijfeld. Ik zei meteen ‘ja’. Tot verbazing van mijn vriendin. Zij gaf me aan dat ze al aan meerdere vriendinnen had gevraagd om bij haar te waken en dat ze telkens het antwoord ‘nee’ had gekregen.

Voor mezelf voelde het heel natuurlijk om een stervend persoon zachtjes bij te staan in de laatste dagen hier op Aarde. Ik vond het een voorrecht om deze Sacred Time samen te mogen beleven. Haar ziel is zachtjes overgegaan.

Enkele dagen na het heengaan van mijn vriendin kwam er een man op mijn pad die erg suïcidaal was. Alweer kwam het gegeven ‘sterven’ op mijn pad. Dit keer in de vorm van een stervenswens.

De jaren nadien kwam sterven en stervenswensen steeds meer naar voren in de begeleidingen bij mijn vorige praktijk Social Balance. Ik ben mij gaan verdiepen in wat er gebeurt met de energie van een ziel bij traumatische uittreding uit het fysieke lichaam.

Het heeft me doen inzien hoe belangrijk het is dat een ziel rustig en sereen kan overgaan. Dat lukt echter niet altijd. Soms is er traumatherapie nodig voor de ziel die het aardse lichaam traumatisch heeft verlaten.